Գեյերին, հետերոներին, զոոֆիլներին, նեկրոֆիլներին, տերտերներին, ընձուխտներին պետք չի խառնել մի հարցին, որը վերաբերվում կոնկրետ կնոջը ու իրա սուվերեն որոշմանը, ունենալ երեխա թե ոչ, ու եթե ուենալ, ապա երբ, ոնց ու ումից:
Գեյերին, հետերոներին, զոոֆիլներին, նեկրոֆիլներին, տերտերներին, ընձուխտներին պետք չի խառնել մի հարցին, որը վերաբերվում կոնկրետ կնոջը ու իրա սուվերեն որոշմանը, ունենալ երեխա թե ոչ, ու եթե ուենալ, ապա երբ, ոնց ու ումից:
Հլա մի րոպե: Էդ լիարժեք ընտանիքը ո՞րն ա: Որ համ պապա կա, համ մամա՞: Էն, որ պապան սաղ օրը մամային ծեծում ա, գնում ա ուրիշ կանանց մոտ, բայց պաշտոնապես էդ ընտանիքի պապան ա մնում, դա լիարժեք ընտանի՞ք ա: Եթե չէ, ապա ո՞րն ա լիարժեք ընտանիքը: Էն որ մաման ու պապան իրար սիրում են մինչև կյանքի վե՞րջ: Էդ դեպքում տենց քանի՞ ընտանիք գիտես: Ու ընդհանրապես, պետք է-ն ո՞րն ա: Եթե քո ասած լիարժեք ընտանիքում չի մեծանում երեխան, ուրեմն ի՞նչ: Մի ծալը պակա՞ս ա, թե՞ լիարժեք մարդ չի:
Ariadna (09.02.2014), Cassiopeia (21.02.2014), Lem (09.02.2014), Nihil (13.02.2014), Rhayader (09.02.2014), Sagittarius (10.02.2014), Vardik! (21.02.2014), Աթեիստ (10.02.2014), Մինա (10.02.2014)
Տո լավ ա անում՝ մայրանում ա... Ում ինչ գործն ա վափշե...
murmushka (12.02.2014)
Է վերջը մայրացա՞վ, ու՞մնիցա... ։morqur
Si vis pacem, para bellum
Էտ անհայր մեծանալու մասին մի բան ավելացնեմ. երեխեքի համար դա էտքան խնդիր չի լինի, եթե հասարակությունը դա անընդհատ չմատնանշի:
Անհայր լինելը ամեն անգամ առանձնացնելով՝ դուք հասարակության ընդհանուր բացասական ազդեցությունն եք մեծացնում էտ երեխեքի վրա: Ես օրինակ թաք երեխա եմ, եթե հասարակությունը քույր կամ եղբայր չունենալը նման ծանր ընդուներ ինչպես հայր չունենալը, ամեն առիթով դա քննարկեր, մատնանշեր, ու ինձ ցուցադրեին «վա՜յ, ի՜նչ մեղք» ա վերաբերմունք, ես էլ շատ ծանր կտանեի եղբայր կամ քույր չուենանլը:
Աղջիկների բախտը բերել ա, բա հայրանալ առանց ամուսնանալու հարցը ոնց ա լինելու?: Հետո էլ ասում եք հավասարություն.....
Եթե գիտես` ինչ չգիտես, կա մի բան, որ գիտես:
Իմացի՛ր, թե ինչ չգիտես: Իմացի՛ր` ինչ չգիտես:
Cassiopeia (21.02.2014), Mephistopheles (13.02.2014), Vardik! (21.02.2014), Ձայնալար (10.02.2014)
Նաիրուհի (10.02.2014)
Cassiopeia (21.02.2014), Claudia Mori (12.02.2014), Նաիրուհի (10.02.2014)
Դեռ բոլոր գրառումները չեմ կարդացել, բայց մի հարց կա, որ ուզում եմ առաջ քաշել էս թեմայում:
Գուցե մոր համար դժվար չլինի մենակով մեծացնել երեխային, բայց երեխայի համար դժվար չի լինի՞ համակերպվել էն մտքի հետ, որ ինքը հայր չունի ի տարբերություն իր ընկերների: Իմ կարծիքով կկոմպլեքսավորվի երեխան, գուցեև ժամանակի ընթացքում հաշտվի էդ մտքի հետ, բայց իր բնավորության վրա լուրջ ազդեցություն կթողնի անհայր մեծանալը: Գուցեև դա իր համար մեծ կյանքի փորձ լինի, բայց արդյունքում նա դառնա ծանրակշիռ, չշփվող, չվստահող, վատատեսորեն տրամադրվի շրջապատող ամեն ինչի նկատմամբ:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ